Werken zoals “Peter Grill and the Philosopher’s Time” laten kijkers vaak twijfelen over hun ware intenties. Is het puur inspelen op een basaal verlangen, of zit er een meer ingewikkelde narratief achter? Deze anime lijkt te schipperen tussen goedkope sensatie en bedenkelijke thema’s, en slaagt er uiteindelijk niet in om een coherente of bevredigende ervaring te leveren. Het probeert elementen van seksueel verlangen, niet-consensuele scenario’s en een zwakke plot te combineren, waardoor een verward en mogelijk vervreemd publiek achterblijft. Als je op zoek bent naar iets echt boeiends of goed gemaakt, is “Peter Grill” waarschijnlijk niet wat je zoekt.
Het uitgangspunt van “Peter Grill” draait om Peter, die de titel van sterkste krijger behaalt. Deze prestatie zou in een typisch verhaal kunnen leiden tot heldhaftige queestes of grootse avonturen. In plaats daarvan wordt het voornamelijk gebruikt als een mager excuus voor een reeks steeds ongemakkelijkere en ethisch dubieuze situaties. Peter’s beloning voor zijn kracht zou een huwelijk met de dochter van de koning moeten zijn. Dit wordt echter snel overschaduwd door een bizarre verhaallijn met verschillende vrouwelijke personages uit verschillende stammen die allemaal op onverklaarbare wijze aangetrokken worden tot Peter’s “sterke genen”. Hun stamgenoten sturen deze vrouwen, in een vreemde en verontrustende zet, achter Peter aan, met als doel krachtig nageslacht voor hun eigen gemeenschappen veilig te stellen. Deze opzet voelt minder aan als een fantasieavontuur en meer als een slecht bedacht excuus voor problematische inhoud.
Het verhaal degenereert al snel in wat alleen maar als onzin kan worden omschreven. “Peter Grill” lijkt niet-consensuele scenario’s te promoten, vaak gekaderd door de lens van NTR (Netorare, of ontrouw), en probeert deze situaties te normaliseren of zelfs te trivialiseren. De anime lijkt een cynische kijk op mannen te suggereren, waarbij Peter wordt geportretteerd als een zwakzinnig individu die niet in staat is om de avances van deze vrouwen te weerstaan, ondanks dat hij zogenaamd verliefd is op zijn verloofde, Luvelia. Deze portrettering is niet alleen frustrerend, maar ondermijnt ook elk potentieel voor echte karakterontwikkeling of herkenbare motivaties. De anime gebruikt het trope van “verkrachting” als een terugkerend plotmiddel, maar het wordt voortdurend ondermijnd door Peter’s vermeende kracht en vermogen om aan deze situaties ongedeerd te ontsnappen. Dit creëert een verontrustende disconnectie en maakt het moeilijk om sympathie te voelen voor Peter of zijn vermeende interne conflict serieus te nemen. Zijn post-episode liefdesverklaringen aan Luvelia klinken hol in het licht van zijn acties, wat de incoherentie van het verhaal verder benadrukt.
De bijrollen in “Peter Grill and the Philosopher’s Time” doen het niet beter. Karakterontwikkeling is vrijwel non-existent, en behalve Luvelia zijn de meeste personages onsympathiek of dienen ze slechts als plotmiddelen om Peter’s bedenkelijke escapades verder te voeden. Mannelijke personages worden vaak naar de zijlijn geschoven, terwijl vrouwelijke personages voornamelijk worden gedefinieerd door hun aantrekkingskracht tot Peter, vaak uitgedrukt op agressieve en niet-consensuele manieren. Er is weinig tot geen gevoel van echte inzet of zinvolle vooruitgang voor iemand anders dan Peter zelf, en zelfs zijn “overwinningen” voelen hol en onverdiend aan. De anime worstelt om enige reden te geven om voor Peter te juichen, vooral omdat hij herhaaldelijk de gevoelens van Luvelia negeert, waardoor hij een diep onsympathieke protagonist wordt. Het verhaal lijkt erop gericht Peter’s overtredingen te laten zien zonder echte gevolgen of zinvolle reflectie, wat een bittere nasmaak achterlaat voor kijkers die op zoek zijn naar inhoud of meeslepende personages.
Concluderend is “Peter Grill and the Philosopher’s Time”, om het bot te zeggen, een mislukking. Het is een anime die schijnbaar opgaat in zijn eigen problematische thema’s en bedenkelijke karakterdynamiek. In plaats van een coherent verhaal of boeiende personages te leveren, biedt het een verwarrende mix van slecht uitgevoerde tropes en ongemakkelijke scenario’s. De poging van de anime om ecchi te mengen met NTR en niet-consensuele situaties resulteert in een verhaal dat noch vermakelijk noch tot nadenken stemmend is. Uiteindelijk slaagt “Peter Grill” er niet in om zijn uitgangspunt te rechtvaardigen of kijkers een dwingende reden te geven om hun tijd erin te investeren. Het is het beste om het advies van het originele artikel op te volgen: sla “Peter Grill and the Philosopher’s Time” over en zoek iets waardevollers om te bekijken.
