Heb je ooit de onweerstaanbare drang gevoeld om die hond te aaien die je op straat ziet? Voor Gideon, een energieke tienjarige uit Cedar Falls, Iowa, is dit niet zomaar een drang – het is een missie die harten over het hele internet heeft veroverd. Op slechts achtjarige leeftijd transformeerde Gideon zijn simpele liefde voor honden in een hartverwarmend Twitter-account, @IvePetThatDog, dat is uitgegroeid tot een wereldwijd fenomeen met meer dan 130.000 trouwe volgers.
Gideons reis begon met een eenvoudige vraag aan zijn moeder: “Mag ik foto’s van honden online plaatsen?” Zijn onschuldige verlangen om zijn aanbidding voor honden te delen en ze “een beetje beroemdheid” te geven, is uitgegroeid tot iets heel bijzonders. Meer dan alleen schattige foto’s, @IvePetThatDog is een viering van de pure vreugde die honden in ons leven brengen en een herinnering aan de simpele connecties die het internet tot een prachtige plek maken.
Naast zijn online inspanningen is Gideon een getalenteerde muzikant die piano, drums en diverse percussie-instrumenten bespeelt. Hij deelt zijn leven ook met Walter, een middelgrote hond die dol is op buikmassages en ham, en runt zelfs een Chihuahua-fanclub met een vriend, wat zijn veelzijdige passies laat zien. Het is echter zijn Twitter-account dat echt schittert. Beginnend met simpele kiekjes van honden die hij ontmoette, vergezeld van charmante anekdotes, ging Gideons account al snel viraal. Op een ochtend had hij een bescheiden 100 volgers; tegen de tijd dat hij uit school terugkwam, was dat aantal gestegen tot 5.000. Nu, maanden later, blijft zijn aantal volgers groeien en heeft hij liefdevol meer dan 600 honden geaaid. Ondanks de internetberoemdheid blijft Gideon nuchter en zegt: “Geen druk, alleen maar geluk,” wat perfect de geest van zijn heerlijke project weergeeft.
Gideons hondenvindmissies zijn een familieaangelegenheid. Drie tot vier keer per week gaan hij, zijn moeder Rachel en zijn jongere broer Nigel op avontuur om nieuwe hondenmaatjes te ontdekken. Ze bezoeken lokale hotspots zoals hondenparken en boerenmarkten, altijd op zoek naar puppy’s die ze nog niet hebben ontmoet. Nu het seizoen van de Cedar Falls Farmers’ Market ten einde loopt, worden ze nog vindingrijker en rijden soms 30 tot 40 minuten om een nieuwe hond te vinden om die hond te aaien. Wanneer een potentiële kandidaat wordt gespot, controleert Gideon zijn mentale database: “Hebben we deze hond al?” voordat ze naderen. Hoewel sommige mensen aanvankelijk verrast zijn door hun aanpak, stelt Gideons oprechte enthousiasme hen snel gerust. Opmerkelijk is dat ongeveer de helft van de tijd mensen hem en zijn missie om die hond te aaien al herkennen, een bewijs van zijn lokale bekendheid.
Terwijl Nigel geniet van graphic novels in de auto, interviewt Gideon ijverig de eigenaar van elke hond, of “verzorger” zoals hij ze liefkozend noemt, en verzamelt details over de leeftijd van de hond, unieke eigenschappen en grappige verhalen. Met toestemming van de eigenaar maakt Rachel een foto en dicteert Gideon een hartverwarmend bijschrift voor elke post. Scrollen door zijn Twitter-feed is een geruststellende en voorspelbare ervaring. Elke post begint met “Ik heb [Naam van de hond] geaaid,” gevolgd door vertederende details zoals “Ze is een zes maanden oude Chiweenie. Haar favoriete speeltje is een varken dat knort….” Dit consistente format, dat doet denken aan geliefde kinderboeken, creëert een rustgevend ritme dat resoneert met zijn volgers.
De aantrekkingskracht van @IvePetThatDog reikt verder dan alleen schattige hondenfoto’s. Het speelt in op de diepe band die we delen met onze hondenmaatjes. Deze interacties, gedestilleerd door Gideons onschuldige perspectief, weerspiegelen de puurste vormen van menselijke verbinding en gemeenschap. Volgers beschrijven Gideons posts vaak als “zelfzorg”, wat het kalmerende en opbeurende effect benadrukt van het aanschouwen van deze simpele daden van vriendelijkheid en genegenheid. Het is een herinnering aan de liefde en vreugde die in de wereld bestaat, direct beschikbaar in de daad van die hond aaien.
Dit project is ook transformerend geweest voor Gideon zelf. Hij heeft zijn kennis van hondenrassen uitgebreid en herkent nu Labradoodles en talloze anderen. Hij heeft zelfvertrouwen en sociale vaardigheden opgedaan. “Ik ben een beetje populairder,” erkent hij met vertederende ernst. Belangrijker nog, hij heeft een waardevolle les geleerd: “Ik heb geleerd dat alle mensen die ik heb ontmoet van hun hond houden.” Als Gideon de honden zelf zou kunnen interviewen, stelt hij zich voor dat hun verhalen hetzelfde sentiment zouden weerspiegelen: “De mens die me aait en van me houdt, is mijn beste vriend.” Voorlopig blijft Gideon contact maken met de mensen en de liefde en vreugde van die hond aaien met de wereld delen.
De vijfde klas biedt spannende vooruitzichten voor Gideon, voornamelijk gericht op zijn onwrikbare doel: om meer honden te aaien. “Er zijn nog steeds talloze honden over in Cedar Falls,” verzekert hij ons. Zijn toewijding is aanstekelijk, terwijl hij uit het raam kijkt, altijd waakzaam, en zichzelf afvraagt: “Heb ik die hond al? Die hond ziet er geweldig uit.” Gideons simpele maar diepgaande missie om die hond te aaien blijft glimlachen en warmte brengen op het internet, en herinnert ons allen aan de kracht van simpele vreugde en de onvoorwaardelijke liefde van onze harige vrienden.
